مقایسه تأثیرات تزریق داخل پریتوئن بوپیواکائین، مرفین و دگزامتازون بر درد پس از جراحی سزارین الکتیو در بیهوشی عمومی

سابقه و هدف: درد کنترل نشده، می تواند عوارض و مرگ و میر پس از عمل  سزارین را افزایش دهد. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیرات تزریق داخل پریتوئن بوپیواکائین، مرفین و دگزامتازون به طور جداگانه بر کنترل درد پس از جراحی سزارین است. مواد و روش ها: با استفاده از مطالعه ی مداخله ای دوسوکور، 144 زن باردار 20 تا 45 ساله ی کاندید سزارین الکتیو، به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند (n=36). همه بیماران، در بیهوشی عمومی با روش مشابه قرار گرفتند. در مراحل پایانی جراحی، در گروه یک (b) 30 سی سی بوپیواکائین 25/0 درصد، در گروه دو (d) mg 16 دگزامتازون 30 سی سی رقیق شد، در گروه سه (m) mg 5 مرفین که به 30 سی سی رقیق گردید و در گروه کنترل (s) 30 سی سی نرمال سالین توسط جراح به داخل پریتوئن ریخته شد. پس از عمل در فاصله های زمانی 2، 4 و 6 ساعت پس از جراحی، درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (vas) به شیوه امتیازدهی، از 0 تا 10 ثبت گردید. همچنین، میزان مصرف مسکن، علائم حیاتی، شیوع تهوع و استفراغ ثبت شد. در دوره پس از عمل در بیماران با vas بالاتر از 3، مپریدین وریدی تجویز شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 23 spss و با بکارگیری آزمون anova، با سطح معنی داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: vas و میانگین مصرف مپریدین بین گروه های مورد مطالعه و گروه کنترل در ریکاوری، 2، 4 و 6 ساعت پس از جراحی معنادار بود (001/0.(p< 4 و 6 ساعت بعد از خاتمه جراحی، گروه دگزامتازون (21/0±75/0، 12/0±52/0) و بوپیواکائین (35/0±86/0، 28/0±83/0) به ترتیب، کمترین میزان درد را تجربه کردند. ​ استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، تزریق اینتراپریتونئال بوپیواکائین، مرفین و دگزامتازون، به طور قابل توجهی، درد پس از جراحی را در 6 ساعت اول بعد از جراحی سزارین، کاهش می دهد